Mary Help of Christians,

Pray for us.

Last May 24 was the feast day of Mary Help of Christians. I did something that I think made Her happy. I asked for forgiveness and reconciled with a dear friend and brother. It took me a year and so just to have courage to forgive someone. Because of pride, it took me a long time, but it really served as a lesson. It taught me things and made me realize that there are still a lot of thing to be learned. After that realization it was easier for me to accept things.

Like Mary I did a humbling act. Mary, when she was asked by the Angel to be the bearer of the Son of God she accepted with no hesitation. I asked myself why I had to wait for so long just to forgive someone, maybe because I am way far from Mary’s virtue.

In life we struggle to be holy to be whole as we can, not to impress others or to please somebody. We do it for peace of mind. Isn’t that fulfilling to see that you are whole as a person? When you are ready to give something you already have, for we cannot give what we do not have.

Don Bosco said “Have devotion to Mary Help of Christians and see what miracles are.” I passed the licensure exams for teachers. And I attribute and offer my success to her, if not because of my prayers to the Blessed Mother I wont be included to the 6, 483 out of 27, 802 who took the exams. This does not consist of luck and hard work alone. My faith and devotion to the Blessed Virgin helped me to be guided while answering the exams.

I have a lot of things to thank the Blessed Mother. All my success and endeavors are all offered to her. She is my all time inspiration to do well and continue to be a better person. To have a role model like her the world will be a better place to live in.

Teaching is a Noble Job

Isa akong guro. Hindi ito ang gusto ko noong ako ay nasa elementarya at highschool palamang, pagkat gusto ko maging isang bumbero o di kea isang pari. Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon maging isang bumbero dahil wala naman akong kuneksyon sa BFP (Bureau of Fire Protection) o kilalang bumbero. At alam naman nating hindi talaga ligtas ang trabahong ito lalo na dito sa Pilipinas, pagkat walang sapat na kagamitan an gating bansa para sa pagpatay ng sunog. Sa pag nanais kong maglingkod sa aking kapwa naisipan ko maging isang pari. Pero meron talgang mas malalim na dahilan kung bakit ko talaga gusto maging isang pari. Bata palang ako ng mamatay ang aking ama dahil sa colon cancer. Dahil wala kaming pera pang tustos sa aking pag aaral eh humingi kami ng tulong sa mga pari sa aking eskwelahan. Doon ko nakita ang kabaitan ng mga pari at ang kanilang pagiging isang halimbawa ang talagang nagudyok sakin ipagpatuloy ang aking paglilingkod sa kapwa. Ilang taon din ako namalagi sa seminaryo, dito marami ako natutunan isa roon ang realisasyon na hindi kailangan maging isang pari upang makapaglingkod ka sa iyong kapwa. Ngayon ako ay isang guro sa isang Foundation ng mga street children. Ang aking tungkulin ay “motivate” at “empower” sila. Sa ganitong paraan hindi mo sila pinagbabawalan gawin ang mga bagay na gusto nila kundi sila ay gagabayan upang sila mismo sa sarili nila alam na nila ang tama at mali.

Mukhang madali?

Akala ko din nung una ganun lang kadali. Nang ako na ang nasa posisyon upang gawin ang mga ganitong bagay, nasabi ko sa sarili ko na kailangan ko kumilos. Kailangan ko lumabas sa aking “comfort zone”. Ang mga kabataang ito ay naghahanap ng kalinga, ng mga taong mapagkakatiwalaan. Mga taong pwede nilang sabihan ng mga problema at iniisip nila ng hindi sila hinuhusgahan. Sana ang aking tungkulin na ito ay magampanan ko sa aking pagtuturo. Hindi man ako naging isang bumbero na pumapatay ng sunog o di kea isang pari na nakakapagbigay ng mga sakramento, sa pagiging isang mahusay na guro sa hinaharap. Maka ambag sana ako ng malaki para sa ikabubuti ng ating bayan.

Enough with the politics issue… I don’t need to be a politician to help others.
Have a nice day!